Happy new year!

Hallo allemaal,

We hadden jullie beloofd om in 2019 weer met een nieuwe blog te komen! En tada, daar zijn we dan. Gelukkig nieuwjaar! 

Voor ons waren de afgelopen 2 weken anders dan normaal. We hebben “kerst”vakantie gevierd, maar dit voelde eigenlijk meer als zomervakantie. 21 december was het dan zover. We vertrokken met “Sososo” (super luxe bus voor Malawiaanse begrippen) naar Lilongwe, de hoofdstad van Malawi. Hier zouden wij verblijven in het enige echte “Klaus guesthouse”. We gingen ervan uit dat we in een stedelijke omgeving zouden verblijven, maar niks was minder waar. Klaus was namelijk midden in een village. De taxi chauffeur had geen idee waar hij ons naartoe moest brengen, maar goed we zijn er gekomen (met behulp van google maps en 3 andere mensen). Lilongwe zelf was niet heel bijzonder. De hoogtepunten waren de tuktuks en de souvenirskraampjes. Wij kunnen ons daar echt uren vermaken, maar hadden aan het eind van de dag natuurlijk weer teveel geld uitgegeven. De volgende dag gingen we naar het Wildlife Centre. Hier worden zieke of gewonde wilde dieren geholpen en daarna weer uitgezet in de parken. Je kon hier ook wildlife trails doen, die je zonder guide kon bewandelen. Hier zijn we erg stoer aan begonnen, maar al snel bleek dat wij hier niet geschikt voor waren. De medewerker vertelde dat er een krokodil was aan het begin van de trail. We vroegen daarom of hij het eerste stukje meewilde en dat we het daarna wel zelf aandurfden. Helaas stond aan het begin trail een bord met waarschuwing voor alle wilde dieren die je tegen zou kunnen komen. Wij hebben daarom rechtsomkeert gemaakt en verrasten de medewerker met onze snelle terugkomst. 

Dezelfde dag nog gingen we verder naar Senga Bay, wat aan Lake Malawi ligt. Eenmaal aangekomen moesten wij even wennen aan het strandbeeld wat compleet anders is dan wat wij in Europa kennen. Naast ons hostel was namelijk een vissersdorpje waar netten, vissersboten en vissers over het strand verspreid lagen. Wij dachten een relaxte strandwandeling te maken, maar ook deze is voortijdig afgebroken. Van alle kanten werden we aangevlogen door mensen die eerst deden alsof ze gewoon een praatje wilden maken, maar vervolgens allerlei spullen wilden verkopen. Uiteindelijk zijn we ze ontvlucht en hebben we de overige dagen rustig op de bedjes van het hostel gelegen, lekker binnen de hekken. Vanaf deze plek viel er ook nog genoeg te zien: Mensen die over het strand fietsten, mensen die de afwas in het meer deden en mensen die zichzelf in het meer wasten. Voor het hostel was ook een souvenirsshopje. Hier werkte een meneer (voortaan meneer Vissershoed genaamd) die ons een goed aanbod deed. Hij wist dat 6 mensen de volgende dag een “privé-minibus” naar Cape Maclear, een populaire plek aan het meer, zouden nemen. Wij konden hier voor een prikkie in meerijden. Super chill dachten wij, weinig mensen in de minibus en niet tussendoor stoppen. De volgende dag was het eerste kerstdag. Mooiste tijd van het jaar zeggen ze wel eens. Nou niet voor ons. Meneer Vissershoed was toch niet zo aardig als we dachten. We moesten eerst een uur op een tankstation wachten tot de minibus eindelijk kwam. Toen we instapten moesten we meneer Vissershoed 8000 kwacha betalen (ongeveer 10 euro), want dat zou hij aan de driver geven en de andere helft zouden we aan het einde van de rit betalen. De rit was vreselijk. Het bleek totaal geen privé-minibus te zijn, maar een doodnormale minibus die van ellende bijna uit elkaar viel. Daarbij kwam ook nog dat de driver soms ineens weg was voor een kwartier, we duizend keer zijn gestopt, de minibus volgepropt zat en het dak lekte. En uiteindelijk kwamen we niet eens bij de eindbestemming. We werden halverwege de rit oververkocht aan een taxi die ons bij Cape Maclear zou brengen. Maar de driver van de minibus wilde natuurlijk geld, want blijkbaar heeft meneer Vissershoed de boel belazerd en het geld in eigen zak gestoken (dat is ons sterke vermoeden). We hebben de driver toen maar wat gegeven en waren blij toen we in die andere auto zaten. Ondanks dat deze auto ongeveer 20 personen vervoerde en Jorissa’s tas op het dak werd gebonden was dit stukken beter dan de “privé-minibus”. 

Eenmaal in Cape Maclear aangekomen kregen we een echt vakantiegevoel. Het backpackershostel waar we in verbleven zag er perfect uit en het uitzicht over het meer was prachtig. ’s Avonds hebben we het kerstgevoel gelukkig nog een beetje gekregen doordat we vriendelijke mensen hadden ontmoet. Later bleken dit de eigenaar van het hostel en zijn vrouw te zijn. Dit heeft erg in ons voordeel gewerkt, want we hebben hier een aantal leuke tripjes aan overgehouden. De eigenaar had namelijk een boot waarop hij ons heeft meegenomen. Eén keer om te zwemmen bij het eiland en een andere keer om vanaf de boot de zonsondergang te zien. Dit was echt heel mooi! Een paar dagen later hebben we nog meer goede contacten gelegd en namen onze Indische vrienden ons mee op de boot naar een plek om te snorkelen. We hebben niet alleen maar van anderen geprofiteerd, want we hebben zelf ook nog kajaks gehuurd. Hierdoor hebben we verschillende plekjes van het meer kunnen ontdekken. De laatste dagen van 2018 stonden in het teken van feestjes. Gelukkig waren wij hier niet alleen, maar hadden we gezelschap van onze nieuwe vrienden afkomstig uit Botswana, Australië, Frankrijk en Malawi. We hebben een aantal hele leuke avonden met ze gehad en zelfs een pubcrawl door een Malawiaans dorpje gedaan. Deze mensen waren ook de eerste mensen die wij een gelukkig nieuwjaar toewensten. Dit was best gek aangezien we ze nog maar 3 dagen kenden, maar voor een keertje was het een leuke ervaring. 

1 januari was voor ons een reisdagje naar Zomba. Hier hebben we een hele mooie hike gedaan op het Zomba plateau. We hebben watervallen gezien en konden goed uitkijken over het zuiden van Malawi. Op de terugweg hebben we 2 bavianen in het wild gezien😊! De volgende dag vonden we het wel weer prima om terug naar Blantyre te gaan. Dit zou maar een uurtje in de minibus zijn, maar met Hanne en Jorissa kan dat natuurlijk nooit zo gaan. Halverwege de reis werd de minibus bij een police stop aangehouden. Dit gebeurt wel vaker maar dan mag de minibus binnen een paar tellen weer verder. Nu moesten wij ons paspoort laten zien. De man die ons paspoort bekeek zei dat we illegaal in Malawi waren, maar wij geloofden hier natuurlijk niks van. We hebben namelijk een mega duur visum voor 6 maanden gekocht. Na een duidelijke uitleg van een aardige politieman snapten we wat we verkeerd hadden gedaan. Het bleek namelijk dat we na 30 dagen naar een Immigration Office moesten om het visum met 30 dagen te verlengen. Dit wisten wij niet en hadden dat dus ook niet gedaan. Dus ja, die man had gelijk. We waren al 1,5 maand illegaal in Malawi, oeps. We moesten bij de police stop wachten totdat er een auto kwam die ons naar het Immigration Office zou brengen. 

Toen we daar eenmaal waren moesten we bij de baas op kantoor komen. De aardige politieman had ons van tevoren verteld dat we ons geen zorgen hoefden te maken en dat we alleen het bedrag voor de verlenging en een boete moesten betalen. De baas, die wat minder aardig was, probeerde ons bang te maken en zei dat dit een overtreding was en dat hij ons daarom in hechtenis moest nemen totdat het gerechtshof iets had bepaald. Dit was natuurlijk onzin en wij zeiden gelijk dat we een bepaald geldbedrag moesten betalen. Toen was alles ineens goed en vroeg de baas hoeveel we dan bereid waren te betalen. Gelukkig had de aardige politieman al gezegd hoeveel het normaal gesproken zou kosten en dat bedrag hebben we gewoon betaald. Als hij dit niet had gezegd hadden we waarschijnlijk veel te veel betaald. We waren na deze ervaring erg blij dat we in het vertrouwde Blantyre waren aangekomen, want dit was niet erg rustgevend….

Maar de vakantie was geweldig en de komende weken zullen in het teken staan van afronden. Over 2,5 week vliegen we namelijk al weer terug naar ons koude kikkerlandje. Vanaf maandag begint het werk bij de organisatie weer en gaan wij gelijk ons project in werking stellen. We zullen langsgaan bij de meiden die zullen worden gesponsord en duidelijke afspraken met ze maken. 

Jullie zullen natuurlijk weer op de hoogte worden gebracht van de vorderingen!

Groetjes,

Hanne & Jorissa