Superwomen to be

Hallo allemaal,

We willen jullie allemaal super erg bedanken voor alle donaties! We zijn druk bezig met uitzoeken hoe we het geld gaan verdelen over de meiden. Maar het is zeker dat we hier een aantal meiden goed mee kunnen helpen. In volgende blogs zullen verdere updates gegeven worden over ons “project”.

Zoals beloofd zouden we een update geven van onze belevenissen van de afgelopen 2 weken. We willen graag beginnen met de beestenboel. Dan denk je ''ohh nog een safari?'' Maar nee, we hebben de small 5 gespot, en dat in ons huis: kakkerlakken, ratten, vleermuizen, mieren en maden. Mieren zijn een blijvend probleem, maar de kakkerlak was deze keer extra smerig. Er lag namelijk een dode kakkerlak voor onze koelkast en daaromheen had zich een hoop mieren verzameld. We vragen ons nog steeds af hoe deze kakkerlak hier ineens is gekomen, want we waren er ’s ochtends al meerdere keren langsgelopen zonder dat het ons opviel. Erg vies. Maar in het opruimen zijn we ondertussen erg getraind: Deze rangers gebruiken namelijk een berg wc-papier om het beest maar niet aan te hoeven raken. De volgende in het rijtje: ratten. Jorissa kreeg dit jaar een keer wat anders voor haar verjaardag. ’s Avonds kwam de grote verassing. Toen we in bed lagen hoorden we ineens erg veel geritsel. Hanne dacht dat er iets in de kast zat (ze is bang voor monsters), maar helaas waren er ratten voetbal aan het spelen in het plafond (woorden van de huisbaas). We hebben dus erg slecht geslapen die nacht. De nacht was nog maar een voorpretje voor de volgende dag. Dit was de ergste dag van ons Malawiaanse leven, alles ging mis… Het begon met de koelkast die het had begeven. Toen dachten we lekker even een banaantje te pakken, maar die waren daardoor helemaal verschimmeld. In de middag dachten we slim te zijn om gelijk gebruik te maken van het moment dat er eindelijk een keer stroom was. Dit hadden we toen namelijk al 3 avonden op een rij niet gehad. We wilden dus alvast warm eten maken met de courgettes die we twee dagen daarvoor hadden gekocht. Helaas zijn die, net als de bananen, ook in de prullenbak beland, aangezien hier MADEN in zaten. Eerst dachten we ‘’ohh een gek plekje op de courgette’’, maar toen we dingen zagen bewegen wisten we genoeg. Toen we dachten dat het niet erger kon en we ’s avonds lekker rustig op de bank zaten, werden we ineens verrast door een vleermuis (Hanne dacht eerst dat het een pad was). De vleermuis liep op een of andere manier rustig door onze woonkamer en ging vervolgens in een hoekje bij de deur zitten chillen. Wij zaten als versteend op de bank en hebben toen maar uit wanhoop Ian, onze buurman, opgebeld. Hij was helaas niet thuis maar zei dat we Chris, onze nightguard, wel konden vragen om hulp. De vleermuis versperde de weg naar buiten, dus wij moesten voor de alternatieve deur gaan die iets van 3 sloten heeft… Chris kwam vervolgens binnen op een hele relaxte manier, keek in het rond, pakte cadeaupapier, greep de vleermuis en liep er rustig mee naar buiten langs twee gillende meiden. Hij heeft ons achteraf erg uitgelachen om onze doodsangsten.

Voordat de beestenboel onze hele week in beslag neemt, willen we ook nog wat schattige Malawiaanse dingen melden, namelijk de mini bios en het mini museum. Vorige week zondag zijn we naar de enige bioscoop in Malawi gegaan. Je zou dan denken dat het daar wel erg druk moet zijn, ook omdat deze alleen in het weekend geopend is en er gemiddeld 1 film per dag draait, maar dit was natuurlijk weer niet zo. Tot 5 minuten voor aanvang van de film dachten wij alleen te zijn. Gelukkig kwamen er nog 5 andere mensen ons vergezellen in de zaal geschikt voor 232 man. De film was oke (Hanne vond hem leuk, Jorissa viel bijna in slaap), maar de kwaliteit hield nog veel te wensen over. Maar voor 4 euro kunnen we hier ook niks van zeggen natuurlijk. Het museum was een uitstapje voor afgelopen zondag. Dit is het museum van Malawi en dan verwacht je natuurlijk iets cools, maar dit museum was nog kleiner dan de oudheidkamer in Zevenhuizen en Natura Docet in Denekamp. Voor een uurtje hebben we ons wel vermaakt, maar meer dan een uur heb je er zeker niet nodig. We weten nu wel weer iets meer over de geschiedenis van onze tijdelijke landgenoten :). 

Daarnaast hebben we weer een nieuwe, Malawiaanse, vriend gemaakt, namelijk een conducteur van een minibus. We zijn deze jongeman, genaamd Thomas, afgelopen zaterdag maar liefst 3 keer tegengekomen en hij lijkt ineens overal op te duiken. Hij roept dan uit het raam: ‘’hello Oorie!’’, waarmee die Jorissa bedoelt. Hij vindt dat we zijn best friends zijn en nam ons daarom afgelopen zaterdag gratis mee in de minibus. Dat kwam ons eigenlijk wel goed uit, omdat we geen geld meer hadden voor de minibus en daarom lopend naar huis gingen. Al ons geld was namelijk uitgegeven aan souvenirs (oeps).

De rest van de afgelopen twee weken was wat eentonig, omdat we deze tijd hebben gebruikt om wat stappen te maken met het onderzoek. Aankomende vrijdag gaan we namelijk twee weekjes op vakantie en daar willen we 100% van kunnen genieten zonder met het onderzoek bezig te hoeven zijn. Hopelijk hebben we jullie weer aan het lachen gemaakt met ons laffe optreden in een land als Malawi, waar je eigenlijk erg stoer en moedig moet zijn (wat we dus niet zijn…)

We wensen jullie ook een fijne kerstvakantie toe en zullen jullie in 2019 zeker weer van dienst zijn met een nieuw blog😉

Zikomo! (Malawiaans voor ‘’bedankt’’, maar wordt eigenlijk overal voor gebruikt)

Liefs,

Jorissa & Hanne