Van Airtel shop tot Blantyre

Hallo iedereen,

We hebben al een tijdje niks van ons laten horen, maar dat betekent niet dat er niks gebeurd is! Integendeel, wat een bizarre week... Het begon vorige week maandag toen we geld wilden pinnen in Nchalo (dorp dichtbij Chikwawa waar je wel met een minibus heen moet). We moesten nogal wat geld pinnen voor onze homestay dus moesten we beiden 2x het maximale bedrag (80.000 kwacha). Bij Jorissa ging dit vlekkeloos 💁🏼‍♀️ maar bij Hanne viel dit een beetje tegen. Het geld werd namelijk weer ingeslikt door het automaat. Dat maakte Hanne erg boos, ze begon een heerlijke tirade tegen de bankmedewerkers. “ I want my money back” en “ I don’t like these practices” zijn maar een paar voorbeelden uit haar betoog. Dit werkte natuurlijk niet en voordat ze er met een kopie van haar creditcard vandoor gingen wist Hanne nog net te ontglippen. We hadden een “bodyguard” mee, oftewel een of ander chappie van de organisatie. Daar hadden we natuurlijk ook niks aan..... Toen gingen we naar de Airtelshop (part 1) met als doel een internetstick kopen voor onze laptop. Dit lukte redelijk snel (verrassing), maar eenmaal thuis bleek dat ding voor geen meter te werken. Dus gingen we dinsdag weer met de minibus naar de Airtelshop (part 2). Ook woensdag bleef een bezoekje aan de Airtelshop niet uit (part 3). Hierna werkte de internetstick, maar had het internet op Jorissa’s telefoon het begeven. Dus donderdag kwam Airtelshop part 4. Ja, dit is based on a true story.

Achteraf vonden wij het helemaal niet zo erg om onze tijd te verspillen, want bij de organisatie zouden wij ons nog minder nuttig gevoeld hebben. Dinsdag kwamen wij erachter dat de organisatie niet echt was wat wij hadden verwacht. Dit was de dag waarop de laatste vrijwilligers weggingen en wij hebben onze gedachten met hen besproken. Zij waren het eens met onze twijfels over de organisatie en gaven aan dat het beter was om een andere organisatie te vinden. Daar waren wij stiekem al een beetje mee bezig, maar hebben toen besloten dit door te zetten. De organisatie voldeed niet aan onze verwachtingen omdat we andere taken moesten doen dan afgesproken en ze totaal niet transparant zijn over wat ze doen (met name financiën). Zaterdag hebben we met een Nederlandse mevrouw, directrice van een stichting hier in de buurt, afgesproken om te bekijken of wij misschien bij haar stichting aan de slag konden. Dit was gelukkig het geval en zij heeft ons ook aan een verblijf hier in Blantyre geholpen. Dus daar zitten we dan. In ons luxe huis, totaal anders dan ons primitieve onderkomen in Chikwawa. We hebben hier een normale wc (!), stoelen, banken, een eigen keuken en zelfs een tuin. 

Vandaag zijn we begonnen bij stichting Baobab kids, een organisatie met een daycare centre voor kinderen van 3 tot 6 jaar en een net geopend revalidatiecentrum voor gehandicapte kinderen. Wat was dit een leuke eerste dag! Hierdoor hebben wij gezien dat het ook zeker anders kan dan hoe het in onze vorige organisatie ging. De medewerkers waren allemaal betrokken en gemotiveerd, we voelden ons op ons gemak en de kinderen waren erg lief. Alleen de allerarmste kinderen uit de omgeving worden voor dit project geselecteerd. Zij krijgen hier ook 2 maaltijden per dag, omdat zij thuis misschien maar 1x per dag te eten krijgen. Het was geweldig om te zien hoe deze kinderen die elkaar pas 1,5 maand kennen als een groep waren. Morgen krijgen we een rondleiding door de arme dorpen waar deze kinderen vandaan komen, om een beeld te krijgen hoe deze kinderen buiten het project om leven. We hebben hier erg veel zin in en hopen hieruit ook een interessant onderwerp voor ons onderzoek te kunnen halen.

Groetjes uit het economische centrum van Malawi, Blantyre. Wij verblijven hier als prinsesjes vergeleken met een dag geleden. We hopen dat we vanaf nu alleen nog maar positieve dingen zullen meemaken in Malawi!

Liefs, Hanne & Jorissa